Ech… Dzisiaj miałam piękny sen, szkoda że to tylko sen. O dziwo głównym „bohaterem” nie był Słonek, a kolega mojego brata, nasz dawny sąsiad- Przemek… Ciekawe skąd się wziął w moim śnie i to w tak pięknym :) Wiem że to sen który nigdy się nie spełni ale i tak się cieszę że był tak realny i cudowny :)
Ze Słonkiem się czasami spotykam, jest miło i generalnie bez większych zmian- nie mam powodów żeby narzekać, ale nadal nie wiem co o tym wszystkim myśleć.
I po wyborach. Tak jak przewidywałam nie przeszłam, ale wynikami jestem mile zaskoczona:) Z nowych kandydatów miałam najwięcej głosów i zaraz za tymi, którzy przeszli jestem. Niezły debiut (chyba):) Dziękuję wszystkim którzy na mnie swój głos oddali:)
Co poza tym? Niewiele zmian. Odzywa się Wojtek czasami, dzisiaj wieczorem mamy popisać na tlenie/gg i się troszeczkę tego obawiam. Ale będę twarda:) Sprawy związane ze Słonkiem raczej bez zmian, chociaż wczoraj mi napisał coś co mnie odrobinkę zdenerwowało, chociaż wiem że to taki głupi żarcik…
Ostatnio niewiele się dzieje. Zmęczona jestem i mam średni humor. Ze Słonkiem bez zmian wszystko… Nie wiem jak się na to wszystko zapatrywać.
Jutro na kilka dni brat przylatuje. Mam nadzieję że odpocznie sobie i że będzie fajnie.
Czegoś mi brakuje ostatnio bardzo i czuję się tak jakby coś ze mnie wysysało życie…
Jak dobrze że już po zebraniu:) Nie było tragicznie, ale się tylko zdenerwowałam. Dosłownie kilka słów o sobie powiedziałam, ale nie liczę na wiele, aczkolwiek ciekawe ile głosów się uzbiera:).
Co do Wojtka to wiem że to zamknięty rozdział, ale nie lubię takich niewyjaśnionych spraw i chyba dlatego mnie to czasami dręczy – zabrakło jednej rozmowy, być może kiedyś do niej dojdzie.
Doszłam do wniosku wczoraj, że w momencie kiedy mi przestaje trochę zależeć Słonku zależy bardziej. Dziwne to i pogmatwane troszeczkę, poza tym nie wiem po co to wszystko… Po co pisanie że o mnie codziennie myśli przed snem itd. Kłoci się to wszystko wg mnie.
Za 2 tygodnie zaczną się studia, naprawdę liczę na to że poznam ciekawych ludzi…
Chcę zmian w moim życiu…
Jest coś co nie daje mi spokoju. Wczoraj, będąc w Warszawie w końcu sobie uświadomiłam dlaczego nie chciałam tam jechać- niewyjaśnione sprawy z Wojtkiem… Dobrze że go nie spotkałam, bo mogłoby to troszeczkę boleć, a nie wiem czy potrafiłabym udawać że jest wszystko ładnie-pięknie. Minęło troszkę czasu, ale nadal mam do niego żal i mi przykro że nie wyjaśniliśmy sobie do końca „naszych” spraw. On najwidoczniej nie potrafi się zdobyć na jedną rozmowę szczerą, a rzekomo byłam mu bliska. Myślę że wszystko potoczyłoby się inaczej gdyby mi powiedział co do mnie czuł. Mimo wszystko mam nadzieję że jest szczęśliwy.